ความกลัวคือเพื่อนของเรา

ความกลัว คือ อารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากภาวะที่ถูกคุกคาม ซึ่งทำให้รู้สึกอยากจะดึงตัวออกจากภาวะดังกล่าว ความกลัวเป็นสัญชาติญาณที่เกิดจากสิ่งเร้า เช่น ความเจ็บปวด หรือ ความอันตราย (จาก วิกิพีเดีย)(https://en.wikipedia.org/wiki/Fear)

คนที่กล้าหาญนั้นไม่ใช่ไม่กลัว แต่คนเหล่านั้นรู้จักและเข้าใจความกลัว และรู้ว่าจะจัดการมันได้อย่างไร วันนี้เราจะมาทำความเข้าใจว่าทำไมความกลัวคือเพื่อนเรามาตั้งแต่เราเกิด

จำเวลาที่เราหัดขึ่จักรยาน ฝึกขับรถ หรือเริ่มฝึกทำอะไรใหม่ คงเป็นเรื่องที่แปลกถ้าคนที่เริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆ เหตุผลหลักของความกลัวดังกล่าวคือ ความไม่รู้ และการที่เราได้มีโอกาสฝึกฝนบ่อยครั้ง ความกลัวนั้นไม่ได้หายไปไหน แต่ได้กลายรูปไปเป็นสติ ที่เตือนให้เราเป็นคนรอบคอบ ระแวดระวัง งานวิจัยจากหลายๆที่ได้บอกว่า ความกลัวคือสัญลักษณ์ของการวิวัฒนาการของมนุษย์ ส่วนหนึ่งของความคิดสร้างสรรค์ของคนนั้นล้วนมาจากความกลัวทั้งสิ้น

เคยสังเกตุตัวเองมั้ยว่าเวลาที่เราจะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆนั้น บ่อยครั้ง ต้องถูกกระตุ้นด้วยแรง และอำนาจของความกลัว เนื่องจากความกลัวส่วนใหญ่มักอยู่ในรูปแบบที่เป็นไปในทางด้านลบ และ การที่เราก้าวผ่านจุดนั้นไปได้เราก็มักมีทักษะใหม่ๆติดตัวมาด้วย แต่ข่าวร้าวของความกลัวคือ ระยะเวลาในการก้าวข้ามผ่านความกลัวของแต่ละคนไม่เท่ากัน ดังนั้น เรื่องบางเรื่องอาจเป็นการง่ายของเราที่จะก้าวผ่านไป แต่กับหลายคนอาจเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลามากกว่าเรา

จากประสบการณ์ วิธีการก้าวข้ามผ่านความกลัวไปได้เร็วที่สุดคือการกระโดดลงไปทำในเรื่องดังกล่าวทีละเล็กละน้อย และที่สำคัญต้องเตือนตัวเองว่าต้องเรียนรู้เรื่องดังกล่าวให้เร็วที่สุด และพยายามอย่าเรียนซ้ำ เพราะว่าการเรียนซ้ำนั้นบางครั้งจะทำให้เราฝังรากของความกลัวที่อาจต้องใช้เวลาที่นานขึ้นกว่าที่จะก้าวข้ามผ่านไปได้  และยิ่งดีไปกว่านั้นคือการหาเพื่อนร่วมทาง ในการทำเรื่องดังกล่าวไปพร้อมๆกัน เพื่อจะได้เห็นมุมมองของคนอื่นเพื่อเราจะได้เรียนรู้ได้เร็วขึ้น และอาจแปรความกลัวดังกล่าวให้กลายเป็นคามสนุกไป

ดังนั้น ก่อนนอนคืนนี้ ลองนึกถึงสิ่งที่เรากลัวซักหนึ่งอย่าง และดูว่าสิ่งนั้นเราได้ลองลงมือทำแล้วหรือยัง และหากได้ลองทำแล้ว เราได้เรียนรู้อะไรจากการลงมือทำหรือไม่ ไม่แน่ คำถามง่ายๆแค่สองคำอาจทำให้เราก้าวข้ามผ่านความกลัวที่เรามีไปได้เร็วขึ้นก็เป็นได้