เคลิ้มเลย…เมื่อเจอคนงานที่เป็นเถ้าแก่

วันก่อน เจอสองเหตุการณ์ที่ย้ำให้เรารู้ว่า คนเราทำอะไรมากกว่าทีเราคิด ไม่ว่าเราเป็นสถานะอะไรก็ตาม ทั้งสองเหตุการณ์สอนให้รู้ว่า การเอาใจเขามาใส่ใจเราเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เริ่มจากเหตุการณ์เช้าวันหนึ่งที่ ร้านกาแฟสตาร์บัค ที่เซลทรัลพระรามเก้า ด้วยความที่เราต้องคุยงานกับเพื่อนๆที่ร้าน เลยซื้อกาแฟ อาหารเช้า และที่ขาดไม่ได้เลยคือน้ำเปล่า เลยสั่งน้ำเปล่าไปหกขวด พนักงานก็บอกให้หยิบเลย ตรงตู้แช่ด้านหน้า เราเองก็เอื้อมไปหยิบ เอ๊ะแต่ว่ามีแค่สี่ขวด เลยบอกว่าขอเพิ่มอีกสองขวด พนักงานเลยเอื้อมไปหยิบด้านในมาอีกหนึ่งขวดพร้อมบอกว่าจะเอามาให้อีกขวด รอสักพัก พนักงานออกมาพร้อมกับ น้ำดื่ม Avian ให้เรา (แต่เราสั่งไปเป็นมินะเร่) พนักงานเหมือนรู้เลยบอกว่า ขอโทษทีค่ะ มินะเร่หมด ขออนุญาตให้ขวดนี้แทนนะคะ วันเดียวกันไปทานข้าวมื้อดึกที่ Oyster Bar ซอยนราธิวาส 24 แถวบ้านตอนเกือบสี่ทุ่ม หิวจัดเลยสั่งหอยไปสิบกว่าตัว พร้อมกับสั่งไวน์ขาดไว้กินกับหอยนางรมดิบเหล่านี้อีกหนึ่งแก้ว พอทานไปได้ซักหน่อย มือก็ดันไปปัดโดนแก้ว…